przejęcie źródeł solankowych przez Skarb Królestwa Polskiego
Po powstaniu Królestwa Polskiego konieczność posiadania własnej fabryki soli stała się priorytetem władz. Konstanty Leon Wolicki nabył w dniu 20 maja 1823 roku dwie włóki ziemi ze źródłami solankowymi z myślą przekazania ich skarbowi państwa, co uczynił rok później. Na mocy kontraktu z 10 czerwca 1824 roku przejął on na siebie obowiązek wybudowania warzelni soli.
powstanie tężni numer I i II
Prace nad budową fabryki soli ruszyły w 1824r., a budowę dwóch tężni, stanowiących istotne elementy ciągu technoligicznego produkcji, powierzono Janowi Jakubowi Graffowi. Tężnia nr I osiągnęła 648m długości, zaś tężnia nr II 719m. Tak powstawała wyjątkowa w skali Europy i świata fabryka soli.
uruchomienie fabryki soli
Produkcja soli w fabryce ruszyła pełną parą dopiero po zakończeniu powstania listopadowego w 1832 roku, bowiem wiele szkód w nowej fabryce wyrządziły oddziały armii rosyjskiej stacjonującej w Ciechocinku. Światowym fenomenem ciechocińskiej fabryki jest to, że działa w niezmienionej technologii do dnia dzisiejszego.
regularne wykorzystywanie solanki do celów leczniczych - umowny rok powstania uzdrowiska
Z lat 1828-1829 pochodzi pierwsza wzmianka o leczniczym działaniu ciechocińskiej solanki. Mimo to oficjalnie przyjmuje się, że początkiem uzdrowiska Ciechocinek był rok 1836, kiedy to w miejscowym zajeździe można było w czterech miedzianych wannach stale pobierać kąpiele solankowe.
budowa obiektów uzdrowiskowych
W 1842 roku Bank Polski znalazł środki na pierwszy nominalny obiekt uzdrowiskowy zwany Łazienkami Bankowymi. Następnie, w październiku 1842r., namiestnik Królestwa Polskiego zdecydował się na powołanie „Komitetu ustanowionego do obmyślania środków wzniesienia zakładu wód mineralnych w Ciechocinek”. Kolejne obiekty oddano do użytku w następnych latach.
budowa drewnianej architektury kurortowej
Druga połowa XIX wieku to czas rozkwitu. Budowano wówczas murowane obiekty uzdrowiskowe oraz piękne, drewniane domy. W 1851 roku powstała galeria spacerowa z kaplicą, pijalnia wód, estrada koncertowa oraz hotel z 19 pokojami, salą balową, cukiernią i sklepem. W 1856 roku uruchomiono punkt obsługi pocztowej, a także ogród spacerowy, teatr letni i cerkiew.
powstanie tężni numer III
Dynamiczny rozwój uruchomionej w 1832 roku ciechocińskiej fabryki soli ukoronowany został budową tężni nr III o długości 333m. Drugiego takiego ciągu technologicznego nie ma nigdzie indziej na świecie. Łączna długość kompleksu trzech tężni wynosi 1741,5m.
połączenie kolejowe z Ciechocinka
W roku 1867 przyłączono Ciechocinek poprzez Aleksandrów do magistrali Warszawa–Bydgoszcz. W Ciechocinku powstał wówczas dworzec. Kolej zapewniała dotarcie do uzdrowiska nie tylko osobom z Warszawy i całego Królestwa Polskiego, ale i z całej Europy.
nadanie praw miejskich miastu Ciechocinek
Przez wiele lat Ciechocinek był wsią. Nie zmieniło tego ani powstanie fabryki soli, ani rozkwit uzdrowiska. Dopiero w 1908 roku Ciechocinek uzyskał status osady. W trakcie pierwszej wojny światowej - 11 listopada 1916 roku prusacy nadali Ciechocinkowi prawa miejskie. Pełnię tych praw potwierdził dekret rządu odrodzonej Rzeczpospolitej z 4 lutego 1919 r.
Zarządzanie uzdrowiskiem przez Państwowy Zakład Zdrojowy
W okresie międzywojennym Ciechocinek stał się największym i najnowocześniejszym uzdrowiskiem nizinnym. W 1922 roku Sejm RP uchwalił ustawę o uzdrowiskach, a na jej mocy Ciechocinek został włączony do uzdrowisk państwowych, w ramach Państwowego Zakładu Zdrojowego.
otwarcie basenu termalno-solankowego przez Ignacego Mościckiego - Prezydenta RP
Wyjątkowym wydarzeniem w historii Ciechocinka było oddanie do użytku pływalni termalno-solankowej z budynkiem basenowym w kształcie okrętu - w oparciu o plany przygotowanie przez architekta Romualda Gutta i inż. Aleksandra Szniolisa. Uroczystego otwarcia dokonał w czerwcu 1932r. sam prezydent Ignacy Mościcki.
